Przyszło drewno na kil. Skrzynka mieczowa skręcona.

Jeden fachowiec zukosował mi "maszynowo" wewnętrzną dziobnicę. Trochę się zfrajerzyliśmy, bo mogliśmy zrobić to ręcznie sami elektrycznym strugiem, a tak czekaliśmy kilka tygodni. Nowa nauka na przyszłość.

Ale do rzeczy. Skończyła się zabawa z wyciętymi komputerowo elementami. Zaczęła się praca z żywym drewnem, a więc do ręki poszła wyrzynarka, dłuto, dłutko, hebel, nożyk, pilnik i wszystko inne czym można sobie w tej pracy pomóc.

Od razu okazało się, że mam za mało zacisków (podobno ich jest zawsze za mało:)), ale te stopniowo dokupuję,  i mamy oczywiście za mało rąk, ale z tym niestety nic nie zrobimy.:) Dodam jeszcze, że w międzyczasie Marcyś elegancko zukosował buksztele, jednakże ciężko zrobić tego zdjęcie, aby to zobrazować, więc musicie wierzyć mi na słowo. Generalnie szybkość naszych prac można porównać do budowy Sagrady Familii - czyli długo, bardzo dokładnie i efekt wiadomo jaki, ale nie zapeszajmy.:)

1. Skrzynka mieczowa

- sklejona w całość

- ostatnia przymiarka prowadnic

- zamontowane prowadnice

- gotowa czeka na montaż

- zamontowana i pasuje ! :)

2. Kil

- pierwsze przymiarki

- wycięte miejsce na skrzynkę mieczową

- kil zukosowany (Marcys, jesteś mistrzem ręcznej elektrycznej heblarki ! :)

- dziobnica i kil na miejscu

Teraz czeka mnie trochę prac kosmetycznych z kilem - doszlifowanie i konserwacja i rozpoczynam montaż wdłużników.

P.S.

Jeżeli jakieś szkutnicze nazwy pomieszałem lub przekręciłem, to przyjmę każdą miażdżącą krytykę. :)

MarUla – tak się będzie nazywać cz. 13 – wdłużniki i knagi« poprzednia		następna »Meaban inaczej MarUla - rufa